وقتی وب توت فرنگی لینک قبول نمی کند ):

امروز جایی دعوت بودیم یعنی مراسم ختم یکی از اقوام نسبتن دور. گلابی یا گل آبی خیلی اصرار کرد که تنها نمانم و پا شم باهاش برم اما من زیر بار نرفتم آخر هم تنها رفت.

یکی دو ساعت مانده بود به اذان که نشستم به وب گردی... عاغا این دوستان انگار به اتفاق می خواستند دل من را آب کنند! هر جا رفتم عکس کیک و شیرینی بود به خصوص "زبرا کیک" من هم خسته! از صبح بیرون بودم و خیلی بی حال کلی با خودم کلنجار رفتم که دلم کیک نخواهد و وعده ی شله زردی که همسایه آورده بود رابرای افطار  بهش دادم اما خب نپذیرفت و من هم بالاجبار پا شدم کیک درست کردم واسش.

ده دقیقه به اذان بود که زنگ را زدند. از رستوران نزدیک خانه غذا آورده بودند انگار همسر سپرده بود که نزدیک اذان برایم غذا بیاورند. انقده خوشحال شدم انقده خوشحال شدم. خیلی با این حرکت حال کردم

هیچی دیگه همین! گفتم بیایم بنویسم که بعدن بخوانم و کم پشت سرش بدگویی کنم. راستی کیکم را که بریدم یادم افتاد عههه من می خواستم عکس بگیرم بذارم اینجا بعد ناچار از قطعات تکه تکه شده اش تصویر برداری کردم. الان که خواستم لینک کنم تازه یادم آمد که ای دل غافل اصلن وب من لینک قبول می کند؟ نه دیگه.... بنظرم وبی که نمی شود درش لینک و عکس گذاشت درش را باید گل گرفت!

بعد از دو روز نوشت:  این هم کیک متلاشی من! (ملسی پریا)