اینم از این

امروز رفتیم واسه آزمایش. هوا نسبت به روزهای دیگه قابل تحمل تر بود؟ نبود؟. ماشین رو یه جا پارک کردیم که راهمون دور نشه و بقیه ی مسیر رو که خیلی هم طولانی نبود پیاده روی کردیم. سربالایی کنار هتل بزرگ ایران رو نمی تونستم برم! فکر کن اون یه تیکه ی کوچولو رو... هعی پیر شدم رفت. البته خب دلیلش اینه که وزن گرفتم، هرچند کم اما خودم کاملا حس می کنم که کم کم دارم سنگین میشم. بعد تو همون حال که من داشتم نفس نفس می زدم سر یه چیزی که دقیق یادم نیست چی بود دعوامون شد.منم قند خونم افتاده بود و اصن دیگه مغزم فرمون نمی داد.هی بزرگش کردم وادامه ی حرف رو گرفتم و خلاصه قهر کردیم. در واقع من قهر کردم.البته تا برسیم آزمایشگاه آشتی بودیم.رسیدیم و خوشبختانه کسی هم نبود و به محض ورود رفتم داخل کابین واسه انجام آزمایش.این بار آقاعه انقد خوب خون گرفت اصن متوجه نشدم ولی بعدش خیلی بی حال بودم و سرگیجه داشتم کمی...که اونم تقصیر خودم بود باید یه چیزی می خوردم .موقع برگشت دیگه پیاده نرفتیم و تاکسی گرفتیم چون راه برگشت یه طرفه نبود.خلاصه اینکه غربالگری دوم رو هم انجام دادم.

راستی  تو ترافیک ماشین ها به آمبولانس راه نمی دادن و من کلی غصه ام شد واسه اون مریض بینوا. آخه چرا به محض شنیدن صدای آژیر آمبولانس کنار نمی کشیم؟ اون دقیقه هایی که تو بیشتر موارد واسه ما حیاتی نیست ولی اصرار داریم که از دستش ندیم شاید برای اون بیمار حکم ادامه ی حیاتش رو داشته باشه.

بنرهای تو شهر و تابلوهای پل هوایی ها رو هم که کلا به شیخ تازه درگذشته اختصاص دادن. کاش عکس العمل شهرداری و سایر موارد تو همه ی زمینه ها انقدر سریع و اکشن بود.ای بابا....بی خیال

خلاصه اینکه آخرین روزهای ماه چهارم در حال سپری شدنه. و چهار روز دیگه وارد پنجمین ماه میشیم.