داستان سرایی های جهت دارِ وبلاگی!

تا به حال وبلاگی که از پایه بر مبنای خیال پردازی بنا شده است را دنبال کرده اید؟ 

این درست که هرکسی آزاد هست تا طوری که می خواهد وب نویسی کند.شخصیت پردازی و خیال بافی کند.  اما یک جایی می رسد به دروغ های شاخ دار. هضم دروغ های شاخ دار برای هر خواننده ای که بهره ای حتی بسیارکم از تفکر برده باشد غیر ممکن خواهد بود.

زمان زیادیست که وبی را دنبال می کنم. چندوقت اخیر قصه  به مرحله ی دروغ های شاخ دار و رو شدنِ تناقض ها رسیده. جایی که نویسنده دیگر نمی تواند خیال بافی کند یا دست کم کمتر می تواند ببافد و رشته ی کلام از دستش می رود و تحلیل رفتن خیال پردازی بلاگر در خط نوشته هایش مشهود است.اینجاست که مچ گیری ها آغاز می شود.... کامنت گذارها کلی حرص می خورند و طرف به قول پدرم علی بی غمِ روزگار. 

اشکال خیلی بزرگی در این که افراد در صفحه ی مجازیشان مطابق با شخصیتشان بنویسند نمی بینم، چون اجباری در خواننده ی آن فضا بودن نیست و می شود خیلی زود و آسان صفحه ی مربوطه را ترک کرد. با بد و بیراه گفتن به نویسنده هم موافق نیستم،نادیده گرفتنِ ادب و شخصیت تحت هیچ شرایطی پسندیده نیست. اما تابو شکنی های منفی و آزاردهنده را هم هیچ جوره نمی شود قبول کرد.

داستان پردازیِ وبلاگی(خواه حقیقی خواه خیالی) تا جایی بی اشکال است که هدف، کشیدنِ ذهنیت خواننده به سمت و سویی که از دید شخص نویسنده مثبت و از منظر خیلی از ما منفیِ مطلق، نباشد.